kâbuk ne demek?

Almanca

Rinde [die], Schale [die], Hülse [die]; Kruste [die]; Gehäuse [das], Haut [die], Pelle [die]

Almanca

e Schale, e Hülse; e Kruste.

Almanca

Schale, Hülse; Kruste

Türkçe

Osmanlıca

Bir şeyin dışındaki sert örtü, kışır. * Bazı hayvanların katı mahfazaları.

Türkçe

Teknik Terimler - Dayanım

Türkçe

Osmanlıca

f. Yuva. Kuş yuvası.

Türkçe

Osmanlıca

Bir şeyin dışındaki sert örtü, kışır. * Bazı hayvanların katı mahfazaları

Türkçe

Zooloji Terimleri Sözlüğü

(anlamdaş. kavkı), Bir hayvanı dıştan örten, kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi ya da boynuzsu bir örtü.

Türkçe

Kimya Terimleri Sözlüğü

1. Bohr atom kuramına göre çekirdek çevresindeki elektronların durağan konumlarını belirleyen ve K, L, M...simgeleriyle gösterilen eşözekli yuvarlar. 2— Bir metalin yenimi sırasında yüzeyinde oluşan kalın, görünebilen katman. 3. Bir ısı değiştiricinin gövdesi.

Türkçe

Bilgisayar Terimleri Karşılıklar Kılavuzu

Türkçe

Biyoloji Terimleri Sözlüğü

Bir hayvanın, meyvenin, bazı yumurtaların, kalkerli, silisli, keratinsi ya da kitinli sert dış örtüsü. Kavkı.

Türkçe

Coğrafya Terimleri Sözlüğü

Toprak yüzünde, kimi madensel ve örgensel özdeklerin yığılıp sertleşmesiyle oluşan ince katman.

Türkçe

Dirilbilim Terimleri

Türkçe

Fizik Terimleri Sözlüğü

Bir öğeciğin çekirdeği çevresinde dolanan eksiciklerin yerleştiği katmanlardan her biri.

Türkçe

Fiziksel Kimya Terimleri Sözlüğü

Öğecik, özdecik ya da çekin içinde, kimi nicem sayıları eş, erkeleri birbirine yakın eksicik, çekincik topluluğu.

Türkçe

Gökbilim Terimleri Sözlüğü

Bir sıvı ya da gaz yuvarlağını dıştan saran sert katman; Yerin kabuğu gibi.

Türkçe

Güncel Türkçe Sözlük

a. 1. Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır: Ağaç kabuğu. Meyve kabuğu. Midye kabuğu. 2. Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü. 3. gök b. Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman: Yer kabuğu. 4. tıp Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm. 5. hay. b. Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı: “Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak.” -S. F. Abasıyanık.

Türkçe

isim
 
1 .    Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır.  
2 .    Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü.  
3 .   astronomi  Bir sıvı veya atmosferi dıştan saran, sert katman.  
4 .   zooloji  Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı:
       "Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak."- S. F. Abasıyanık.  
5 .   tıp  Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm.


   

Atasözü, deyim ve birleşik fiiller

kabuğu dışına çıkmak
(kendi) kabuğuna çekilmek
kabuğunu çatlatmak (veya kabuğunu kırmak)
kabuk bağlamak (veya tutmak)
kabuk gibi  

Birleşik Sözler

kabuk bilimi
kabuk böcekleri
kabuk değiştirme
kabuk kahvesi
kabuk yönetim      

Türkçe

Metalbilim İşlem Terimleri Sözlüğü

Çeliğin yüzeyinde, ısıl işlem sırasındaki yükseltgenme sonucu oluşan ince oksit katı ya da katları.

Türkçe

Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu

(coğrafya)

Türkçe

Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu

(botanik, astronomi, jeoloji)

Türkçe

Tıp Terimleri Kılavuzu

Türkçe

Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

Kaysı kurusu.

Türkçe

Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

Yonga, odun parçası.

Türkçe

Veteriner Hekimliği Terimleri Sözlüğü

1. Yara yüzeyinde oluşan kabuk. 2. Yara kabuğuyla kaplanma. 3. Evcil hayvanlarda uyuz hastalığı. 4. Bitkisel ve hayvansal ürünlerin dış yüzeylerini örten sert, selülozlu veya kalkerli kısımları.

Türkçe

Osmanlıca

f. Yuva. Kuş yuvası

İngilizce

1. outer covering. 2. bark. 3. rind, peel, skin, hull (of a fruit); pod, husk (of a vegetable or grain); shell (of a nut). 4. (shellfish) shell. 5. eggshell. 6. crust. 7. scab (of a wound). 8. anat. cortex. –– bağlamak to form a crust or scab. ––una çekilmek to withdraw into one´s shell; to refuse to associate with others. ––unu soymak /ın/ to peel, strip, skin.

İngilizce

(N.)
covering, skin, coat, bark, jacket, crust, encrustation, Cortes, hull, husk, incrustation, integument, mantle, peel, rind, scab, scale, scurf, shell, shuck, squama

İngilizce

outer covering, cover; (ağaç) bark; (meyve, sebze) pod, rind, peel, shell, skin, jacket; peelings soyuntu; skin, scale, shell, carapace; (yeryüzü) crust; (yara) scab

Fransızca

croûte [la], écorce [la], coquillage [le], peau [la], cortex [le], squame [la], plaque [la], (limon\portakal) zeste [le]

Fransızca

coquille

Yunanca

(η) φλούδα

Japonca

kawa

Arnavutça

1. cipë
2. kore
3. lëvore
4. lëvozhgë
5. lëvozhgë, guackë

Kazakça

qabıq

Kazakça

qabırşaq